Saturday 17 February 2007

1ใน5

เมื่อวานเสนองาน VI ที่ทำมาทั้งเดือน
กับอาจารย์ปีสอง ห้าท่าน

การนำเสนอให้เวลา5นาที
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างดุเดือด

...แต่ของเรา อย่างฮา...

ได้คำแนะนำมากมาย
สุดท้าย ได้รู้ว่า ได้รับคัดเลือกให้เป็นหนึ่ีงในห้าคนด้วย
ดีใจนะ แต่ที่ดีใจกว่าคือไอ้งานนี้มันจบไปได้เสียที

รู้สึกว่า ฟ้าหลังฝน มันก็แจ่มใสแบบนี้เอง...

ป.ล.จากนั้นก็ไปฉลองให้พี่เอ๋ วันรุ่งขึ้นก็ไปส่งที่สนามบิน
พี่แพะแอบมาเซอร์ไพรส์ด้วย อย่างซึ้ง...เฮ้อ เจ็บแทน
ป.ล.2 หยุด 7วัน ฝนตกเสียสามวัน ซ่อมคอม เก็บบ้าน ทำงานค้างนิดๆหน่อยๆ
สงสัยจะหมดเวลาเที่ยว...ถึงจะมีเวลา แต่จะเที่ยวกับใครดีหว่า? พี่เอ๋กลับเสียและ...

Monday 12 February 2007

ภารกิจสุดท้าย

ไม่ได้อัพบล็อกมาเกือบสองอาทิตย์แล้วฤานี่...
ยุ่งวุ่นวายมากมาย

พี่เอ๋จะกลับเมืองไทยแล้ว
ตอนแรกจะกลับจันทร์นี้ แต่ด้วยหลายเหตุ
เลยกลายเป็นจันทร์หน้า

จากที่ฉลอง ให้พี่เขาได้แค่ 1 วัน
ก็เลยกลายเป็นภารกิจใหม่ ต้องฉลองให้พี่เขา 5 วัน
อย่างฮา...

งานตัวเองก็เยอะอยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับจะตาย
ก็เลยนะ...ขำๆ ถือโอกาสเที่ยวด้วยซะเลย (ทั้งที่มีงานฮ่าๆ)

หมดอาทิตย์นี้
ก็ถือว่าหมดภารกิจ ก่อนจะเข้าช่วงปิดเทอม
ก็สู้ตาย

ป.ล.กลายเป็นบล็อกชีวิตประจำวันไปอีกบล็อก แหะ แหะ

ไม่มีพรุ่งนี้ให้แก้ตัว

ในเวลาแห่งการสูญเสียช่วงหนึ่ง...
เป็นเวลาที่เราเสียเพื่อนคนหนึ่งไป
เป็นเวลาที่เพื่อนอีกคนหนึ่งเสียใจ

และเป็นเวลาที่เพลงๆหนึ่ง
ได้อธิบายความรู้สึกช่วงนั้นได้เป็นอย่างดี
กับเพลง "ไม่มีพรุ่งนี้ให้แก้ตัว"

หากรู้ว่าช่วงชีวิตมันจะไม่ยืนยาว
มันจะสั้นเกินไป เกินจะให้แก่เขา

หากรู้ว่าคนที่รักจะจากกันไปแสนไกล
จะเปลี่ยนความคิดเสียใหม่
ไม่ให้เธอต้องปวดใจ

* ฉันขอแค่มีโอกาสได้ย้อนเวลากลับไป
จะทบจะทวนทุกสิ่งที่ทำจะคิดทุกคำที่พูดจา

** จะทำดีก่อนที่จะสายไป
ไม่ให้เธอต้องเสียใจ
ไม่ให้เธอต้องเสียน้ำตา
จะดูแลจะทำให้ดูเหมือนว่า
เป็นวันสุดท้ายทุกเวลา
และทุกนาทีมันเหมือนไม่มีพรุ่งนี้ให้แก้ตัว

หากรู้ว่าสิ่งสุดท้ายที่จะได้เห็นกัน
มันเหลือเพียงเเค่ควันไฟ ลอยจางหายไปก็ตาม

ก่อนที่ทุกอย่างจะสาย...


ก่อนที่อะไรๆ มันจะสาย
วันนี้ก็ทำให้ดี ให้เต็มที่ดีกว่า

อย่างคำคมเชยๆที่ว่า "ทำวันนี้ให้ดีที่สุด"
ป.ล.เศร้าว่ะ...เหงาด้วย