Friday 30 March 2007

โครงการหน้า

พักหลังๆนี่ รู้สึกว่าเขียนบล็อกดีๆ ไม่ออกเลย
บล็อกดีๆ คือ อ่านแล้วรู้สึกว่า เออมันเข้าไปในสมอง
มันทะลวงทะลุใจ อะไรทำนองนั้น...ไม่มีเลย T-T

ในเมื่อไอเดียมันเริ่มหดหายถอยถด
ก็เลยหาอะไรมาคั่นไอเดียก่อนด้วยโครงการ
เพื่อนรักนักศึกษา อ๊ะไม่ใช่

"บุคคลสำัคัญ" ต่างหาก

คงเขียนได้มากมายหลายบล็อกอยู่
แล้วเจอกันบล็อกหน้าครับผม

ป.ล.จะเปิดเทอมแล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ความจริงก็เป็นหลายชิ้นหลายอันแล้ว แต่ที่อยากทำยังมีอยู่ เฮ้อ...รู้สึกใช้เวลาแบบไร้สาระมากเกินไปหน่อย
ป.ล.2 วันก่อนไปเที่ยวบ้านอาจารย์คาชิกาว่ามา สนุกดีขำโคตร เมาท์กระจาย
วันนี้เลยไปเลี้ยงข้าวแก พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับพี่แพะต่อ น่าจะมันส์...คิดว่านะ

Wednesday 28 March 2007

พัสดุ

วันนี้ของที่แม่ส่งมาให้แล้ว
ขนมไหว้พระจันทร์ไส้ทุเรียนลูกเล็กๆ

ชอบกินว่ะ...

มีมาม่ามาอีกหลายแพ็ค ประทังชีวิต
และกระเป๋าสตางค์ไปได้อีกหลายเดือน

อิ่มท้อง อิ่มใจ
.....รักแม่จัง

Monday 26 March 2007

มีดโกน

ไปตัดผมมา แบบว่าขี้เกียจเลยไปร้านแถวบ้าน
ตัดก็ถูก 1000 เดียวเอง

แต่แม่ง...ทรงไรเนี่ย เพื่อนลุงเลยอ่ะงี้
ตูไม่น่าเลย T-T

ไอ้ที่ยิ่งกว่านั้น แม่งโกนจอนให้ด้วย ตอนแรกบอกว่าไม่โกน
เสือกถามอีก เอาวะโกนก็โกน แต่แม่งเอามีดโกนไรมาโกนไม่รู้
ไม่ใช่มีดโกนง่ะ ด้ามควายๆ หนาๆ คมนะ แต่มันไม่คมเหมือนมีดโกนง่ะ

หยิบมาเสร็จ โกนๆ ก็เสียวๆแล้วแม่งเปลี่ยนใบเปล่าววะเนี่ย
มองดีๆ มันใช่มีดโกนเปล่าเนี่ย พอเสร็จหนาวกว่าเดิม
แม่งเสียบกลับที่เดิมเลย อ๊าาาาาาาาาก

ตูจะเป็นเอดส์ไหมวะเนี่ย T-T

ป.ล.ตอนเดินออกเห็นมีมีดโกนแบบแบตตาเลี่ยน คล้ายๆที่มันใช้เลย
แต่มันจะใช่เหรอวะ อ๊าาาาาเสียว ไม่อยากคิดว้อย จะไม่ไปตัดร้านนี้อีกแล้ว!

Friday 23 March 2007

อดีต

เมื่อครั้งที่ถนนเส้นเดิมๆ ของเรามีทางแยก
เราเลือกที่จะเดินไปในทางแยกนั้น
แต่แล้วก็กลับพบว่า เราอยากกลับไป

ที่ถนนเส้นเดิม มากกว่า...


แล้วสุดท้าย เราเจอทางแยกอีกเส้น
ที่จะกลับไปยังถนนเส้นเดิม
เราเดินไป โดยไม่ลังเล...


แต่ทำไมนะ.....ทำไม
หลายครั้ง ที่เราต้องหันกลับหลัง
มองไปยังถนนเส้นเก่า แล้วสงสัยในใจว่า
ส่วนที่เรายังไม่ได้เดินผ่าน ก่อนที่เราจะย้อนกลับมานี้
มันมีอะไรบ้างนะ...

สำหรับเรา "การลืม" คงไม่ใช่ทางออก
และ "เวลา" ก็หาใช่ยางลบ...

ก็ได้แต่เก็บความสงสัย ไว้ในความเงียบ
รอเวลาที่สมควร เพื่อจะเปลี่ยนมันเป็น "ความเข้าใจ"

ป.ล.เมื่ออาทิตย์ก่อนไปร้องคาราโอเกะมาสนุกมากๆ โคตรๆ
ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ ตอนอยู่เมืองไทยหลายครั้งก็ไม่สนุก...

Wednesday 21 March 2007

Say It's Possible



บนโลกเบี้ยวๆใบนี้

มีนางฟ้าอยู่ 20 องค์
10 องค์หลับไหล
9 กำลังเที่ยวเล่น
1 เล่นกีตาร์อยู่ในวีดีโอที่เห็น.....



เพลงนี้ชื่อ Say It's Possible
นักร้องชื่อ Terra Naomi

พอเห็นวีดีโอนี้แว่บแรก นึกถึง
sarah (ฉายา angel) ทันที ไม่ใช่ว่าเพราะนาโอมิมีอะไรเหมือนซาร่า
แต่เพราะนาโอมิเป็นนักร้องอีกคนที่มองเพียงแว่บแรก
ก็ให้ความรู้สึก "พิเศษ" เหมือนซาร่า

ที่ทำให้เธอกลายมาเป็น นางฟ้าอีกคน ในใจเรา

ป.ล.นางฟ้าคนที่สองคือ เอมมี่ ลี จ๊ะ

Monday 19 March 2007

ทัดทาน

เราทุกคนนั้น
มีชั่วบ้างดีบ้างคละเคล้า

แต่ทำไมถึง
มมนุษย์ที่ถูกเรียกว่า
"คนดี" กับ "คนเลว"
ทั้งๆที่ มันก็มีทั้งดีและเลว อยุ่ในตัวกันทุกคน

ความเลวที่ปรากฏภายนอกนั้น
เป็นเพราะเราไม่มีภูมิต้านทานพอ
ที่จะทัดทาน ความเลวนั้นได้...

ส่วนความดีนั้น
เป็นเพราะเราทัดทานความเลวไว้
ให้มีพื้นที่มากพอที่ความดีจะแทรกออกมาได้

หากแต่ภูมิต้านทานที่ว่า
จะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเราเพียงอย่างเดียว
ภูมิต้านทานของคุณล่ะ.....จะแข็งแกร่งได้อีกนานไหม?

ป.ล.เมื่อวานม่าม๊าพาไปเลี้ยงคาราโอเกะมา เลยไปค้างบ้านพี่กุ๊ก
เข้าใจแล้วว่าอาการหิ้วปีกเนี่ยเป็นยังไง แถมตูต้องไปจัดการอ๊วกพี่แกอีก
ป.ล.2 วันนี้กลับมานอนต่อที่บ้าน ตื่นมาเกือบสามทุ่ม
นัดเลี้ยงส่งรุ่นพี่ไว้ ก็ไม่ได้ไปอีก ขอโทษนะครับพี่ปอย พี่พลัง T-T

Thursday 15 March 2007

Dancing!

ฮามากๆ
คนคิดมันสุดยอด




มีที่นึงเป้นทะเล ที่มีท้องฟ้าสีแปลกๆ
อันนั้นอยากไปมากๆ เลยแหล่ะ


ดูวีดีโอนี้แล้วค่อยขำอออก
จากอาการเศร้าซึม หลังโดนนบอมม์ลูกใหญ่จากเว็บฟอนต์
เรื่องเกิดจากความเข้าใจผิดโง่ๆ ของเรานี่เองแหล่ะ.....เฮ้อ

Monday 12 March 2007

เพื่อนแท้

เพื่อนแท้

เหลียวซ้ายแลขวา
เพื่อนแท้ที่ว่า หน้าตาเป็นยังไง?

ก็ว่ามี ก็ว่าเห็น
แต่ก็บอกไม่ได้ว่า หน้าตาเช่นไร




แต่คุยกับมันแล้วสบายใจ
เหมือนคุยกับพ่อกับแม่

อยู่กับมันแล้วปลอดภัย
เหมือนอยู่ในบ้าน

ไปบ้านมันแล้วสนุก เป็นกันเอง
เหมือนอยู่กับตัวเองอีกคน

ก็เป็นแบบนี้แหล่ะ เพื่อนแท้ของเรา
สำหรับเราแล้ว มันก็คือคนในครอบครัวดีๆนี่เอง


ป.ล.ในคำที่ว่า "เพื่อนแท้มีเพียงหนึ่ง ก็มากแล้ว"
ก็ไม่ได้โลภ แต่อยากมีสักสามคน จะได้ไหม?
อีกคนที่จะมาเนี่ย.....ขอให้เป็นคนที่ใช่ทีเถอะ

Sunday 11 March 2007

นี่แหล่ะ...เหงา

04:23 นาฬิกา
ของวันที่ 11 มีนาคม 2550

เหงามาก...
มากๆ จริงๆ

ปิดเทอม ไม่มีการบ้าน
ไม่มีงาน...ทำอะไรดี?

ว่าง...
...เหงาว่ะ




คิดถึง...
อยากเจอใครสักคน...สักคนก็ัยังดี

ป.ล.เมื่อวานเจอพี่แพะด้วย ก็สนุกดี คุยเรื่องชีวิตกันอย่างจริงจังมาก
เมากันทั้งคู่ ตื่นมาแสบคอมากๆ แต่ก็เออมีความสุขโคตรๆ....แต่ทำไมวันนี้เหงาจัง

Friday 9 March 2007

sad movie


















Sad movieหนังเก่า เมื่อปีไหนไม่รู้
แต่เพิ่งได้ดูเมื่อปลายปีที่แล้ว

ตอนแรกงงมาก ใครเป็นใครวะเนี่ย
ดูไปค่อนเรื่อง ดันสงสัยว่า(แม่ง)แซ๊ดตรงไหนวะ?

ผ่านไปอีกสิบห้านาที แซ๊ดดดดดโคตร...

คำจัดกัดความของ "ความรักที่ดี" มันคืออะไรกันนะ
การลาจาก ความเศร้า การพลัดพราก...่ได้แปลว่ามันคือความรักที่ไม่ดี
เพราะอย่างน้อยที่สุด ตอนที่อยู่ร่วมกัน ตอนที่รักกัน ความทรงจำที่มี
มันก็เป็นความรักที่ดีแล้วล่ะ...


มีฉากที่ชอบมากอยู่หลายฉาก แต่ที่ประทับใจมากๆ
คือฉากที่น้องสาวพูดเรื่องที่พี่สาวตัวเองทะเลาะกับแฟนหนุ่ม

"อย่าโวยวายเพื่อให้เขามาใส่ใจ เธอควรที่จะใส่ใจเขามากกว่า"

"อย่างน้อยเธอก็ยังพูดคำว่า ฉันรักเธอ ได้
เธอโชคดีกว่าฉันนัก..."

ถึงจะเกลียดเกาหลีแค่ไหน...ก็คงเกลียดหนังดีๆ เรื่องนี้ไม่ลง
ป.ล.ความรักที่ดี มันก็คงไม่พ้นคำหนีไปได้....."ใส่ใจ"

Tuesday 6 March 2007

ถนัด และ ชอบ

ถนัด และ ชอบ
เป็นเพื่อนกัน ทั้งสองหน้าตาคล้ายกัน
และยังทำงานอยู่ที่เดียวกัน...

ถนัด ถูกสั่งให้ปั้นดินให้เป็น ดาว
ถนัด ปั้นดาว เสร็จแล้ว

ชอบ ถูกสั่งปั้นดินให้เป็น ดาวเช่นกัน
ชอบ ปั้นอุกาบาต สำเร็จแล้ว

ถนัดเห็น อุกาบาตของชอบ เป็นดินเบี้ยวๆก้อนหนึ่ง
ชอบเห็น ดินปั้นของถนัด เป็นดาวดวงหนึ่ง

ถนัดเสร็จงาน รับเงิน กลับบ้าน...
ชอบแก้งาน เสร็จงาน กลับบ้าน...

ถนัดเห็นอุกาบาตก้อนใหม่ของชอบ เป็นดิน
ถนัดมองดาวของตัวเอง...


...เป็นดิน เหมือนกัน...













เราเลือกที่จะมีพรสวรรค์ไม่ได้ หากแต่เราเลือกที่จะสร้างมันได้

Saturday 3 March 2007

บันทึกย่อ

บล็อคคราวนี้เป็น บันทึกย่อๆ
ของความว้าวุ่นอีกช่วงหนึ่งสำหรับโปรเจคจบปีหนึ่ง (ญี่ปุ่น)
(คำเตือน:หยาบคายเล็กน้อยถึงมาก คนที่อ่อนไหวง่ายไม่ควรอ่าน)


  • โปรเจคนี้ กูเสนอทั้งหมดห้าเรื่อง สี่รอบแรกโดนสอยร่วงหมด
  • พอพรีเซนท์รอบคัดเลือกเสร็จกูดีใจมาก...และได้เข้ารอบ
  • ที่ดีใจไม่ใช่เพราะว่าได้เข้ารอบ แต่ดีใจเพราะว่ามันจบๆ เสียที
  • ตอนนี้เพลง "เพราะอะไร" ของพี่ป้างดังขึ้นมาพอดี รู้สึกดี...(เกี่ยวไรวะ)
  • งานนี้ทำแบบ "เสียไม่ได้" แต่ก็ตั้งใจทำตามนิสัย
    แต่ก็ไม่ได้ยินดียินร้ายกับมันเท่าไรนัก
  • รู้สึกว่า ถ้าเรื่องแรกที่เสนอผ่านใน่รอบแรก จะได้งานที่ดีกว่านี้มาก...
  • วันนี้ไอ้เคียวได้รางวัลด้วย ได้ชมเชย ดีใจกับมันมากๆ
    เพราะมันไม่ค่อยประสบความสำเร็จ
  • งานนี้น่าจะเป็นงานแรกที่คาจิซัง ค่อนข้างล้มเหลว ดูแย่ๆมากๆ เป็นห่วงว่ะ
  • คราวนี้ใช้เวลาไปทั้งหมด เกือบสองอาทิตย์เต็มๆ ที่ยุ่งๆ ตลอด เหนื่อยมาก
  • จบและ...
  • อ๊ะลืม! พรีเซนต์รอบสอง ได้รางวัลรองชนะ
    (มีสี่รางวัลระดับเท่ากัน รางวัลที่หนึ่งมีคนเดียว)
    (ไ้อ้คนได้ที่หนึ่งแม่งก็สมควรจะได้จริงๆ...โคตรงาม)
  • จบจริงๆและ...

ก็จบเสียทีกับสุดท้ายของปีหน้า
เดือนหน้าก็ปิดเทอม จะได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ตั้งใจไว้เสียที
ก็เสร็จไปหลายอย่างแล้วล่ะ...เฮ้อ โล่ง