Friday 30 November 2007

ลาหยุด

ไม่ได้อัพบล็อกเลย
งานไม่ได้ยุ่งเลย

แต่ไม่มีกะจิตกะใจ
ไม่มีอารมณ์




พอมีอะไรจะเขียน
แมคก็ดัน.....พัง



ตอนนี้ส่งซ่อมอยู่
อีก 3อาทิตย์ถึงจะได้ครับ
โอ้วววว.....เซ็ง

ลาหยุดจนกว่าจะได้คอมคืนมา
มีอะไรจะเขียนอีกหลายเรื่อง
ก่อนที่จะยุ่งกับเรื่องเรียน แล้วไม่ได้เขียนอีก

ป.ล. เมื่อวานดูเด็กโต๋ไปอีกรอบ ซึ้งอย่างแรง...

Thursday 22 November 2007

จบ

เราก็เป็นเพื่อนกันไม่ดีหรอ










ก็ดี แต่แค่ทำไม่ได้.....

Wednesday 14 November 2007

อะไรบางอย่าง

หลายครั้ง
ที่เราไม่เข้าใจการกระทำและความคิดของคนอื่น

แต่หลายครั้ง
เราก็ไม่เข้าใจแม้กระทั่งการกระทำและความคิดของตนเอง

Tuesday 13 November 2007

บันทึกเดือน10

บันทึกเหตุการณ์ช่วงเดือนที่ผ่านมา

  • ส่งร่างโปรเจคผ่านแล้ว ส่ง 36 คน ผ่าน 11 คน
    แถมมีมาปรับตกคนผ่าน ปรับผ่านคนตกที่หลังด้วย
    แต่ก็รอดตาย ตลอดงานครับ ดีใจมากกกกกว้อย

  • พอรู้ว่าผ่านปุ๊บ ตอนเที่ยงวิ่งไปซื้อ ipod nano ตัวอ้วนกลม
    มาเป็นของขวัญให้ตัวเองอุอุ แต่ใช้ point ที่สะสมไว้ซื้อ
    ก็เลยฟรี ไม่งั้นไม่กล้าซื้อแน่ๆ

  • อยากเปลี่ยนธีมใหม่อีกแล้ว เพราะไปเจอธีมเจ๋งๆมาอีกหลายอัน
    แต่เสียดายธีมนี้ เพิ่งเปลี่ยนได้ไม่นาน ขอดองไว้ก่อนแล้วกันครับ

  • ช่วงนี้ ทำอะไรแบบไม่ได้คิด หรือคิดแล้วแต่ไม่ได้คิดให้ตกก็ไม่รู้
    อาจจะทำให้เพื่อนบางคนเสียใจ เสียความรู้สึก
    แต่ขอบอกว่า สบายใจมากที่ได้ทำแบบนั้นลงไปครับ
    เราเหนื่อย...มาพักใหญ่แล้ว

  • คิดไม่ออกแล้ว...

  • จบครับ

Friday 9 November 2007

จริงๆ มันก็เรื่องของกุแหล่ะ

ถ้ากุเลือกที่จะเก็บอะไรไว้
มันก็ไม่ผิด




ถ้ากุเลือกที่จะทิ้งอะไรไป
มันก็ไม่ผิด




ถ้ากุจะเลือกสิ่งที่ดีกว่า




ถ้ากุจะเลือกคนที่ดีกว่า




มันก็เป็นเรื่องของกุ




จริงๆ อย่างที่มรึงว่านั่นแหล่ะ




มันก็เรื่องของกุ




แต่ที่กุมาพูด มาถาม
ก็เพราะกุนึกถึงมึง




มากกว่า......







ตัวกุเอง


ป.ล.วันนี้วันเกิดอู๋ สุขสันต์วันเกิดว่ะ เรื่องไม่ดีๆ ก็ขอให้มันเป็นเรื่องเล็กๆ ไปแล้วกัน เก็บเรื่องดีๆ ไว้นึกถึงดีกว่านะ วันนี้เป็นวันของมึงนะว้อย อวยพรมึงจากใจว่ะเพื่อน สุขสันต์วันเกิดจริงๆว่ะ

Thursday 8 November 2007

Breathe in Breathe Out



จากซีรีย์ Grey's Anatomy
เพิ่งได้โหลดมาดูอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง

ยังหาอัลบั้มไม่ได้ ก็เลยหาวีดีโอจาก youtube
มาแปลงเป็น mp3 ฟังแก้ขัดไปก่อน
ดาวโหลดไปฟังแก้ขัดกันได้ที่นี่เลยครับ

ป.ล.ตอนนี้ กำลังปั่นร่างเปเปอร์สำหรับพรีเซนต์โปรเจคอยู่ แต่ก็ปั่นแบบลวกๆ ไม่มีไฟเลย มึน อึน อะไรสักอย่างไม่รู้บอกไม่ถูก

Monday 5 November 2007

Grey's misery

meredith, i do love you.


don’t you see?
don’t you understand?


you’re the love of my life. i can’t leave you.
but you’re constantly leaving me.


you walk away when you want,
you come back when you want.


not everyone, or even friends,
but you leave me.


so i’m asking you. if you don’t see a future for us,
if you’re not in this, please..Please just end it,
because i can’t. i’m in it.




.
..
...
.....
put me out of my misery.


ป.ล.จากเรื่อง Grey's Anatomy
เป็นบทพูดที่น่าคิดจริงๆ...

Friday 2 November 2007

ดีใจว่ะ

จบงานวิชาการของนักเรียนในญี่ปุ่นไปแล้ว
รับหน้าที่ไปเป็นตากล้อง แล้วเอางานไปแสดงกะเขาหน่อย

ก็รู้สึกว่างานนอกคอกมากๆ พี่ปอยแกก็บอกเอาไปเหอะ
พอไปถึงจริงๆ แม่งนอกคอกจริงๆ คนอื่นเขามีแต่วิชาการ
เรานี่แม่ง อะไรเนี่ย ติสต์มาแต่ไกล...เหอๆ

เตรียมงานตัวเองก็เหนื่อย ไปช่วยเตรียมงานกับพี่ๆเขาก็ยิ่งเหนื่อย
เหนื่อยมากมาย แต่พี่ๆหลายคน คงเหนื่อยกว่าเยอะเห็นแล้วก็ต้องช่วยๆกัน

ได้เจอหลายคนที่คิดถึง และไม่คิดถึง
ได้เจอหลายคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน และไม่นาน
ได้เพื่อนใหม่ ที่อยาก และไม่อยาก


รู้สึกว่าได้อะไรดีๆ มาเยอะ
เสียดายไม่ได้ ipod ฮ่าๆ


แต่คนที่ได้ก็สมควรได้จริงๆ
งานเขาก็ดูทำกันมาทุ่มเทดี ถึงแม้เด็กสายศิลป์อย่างเรา
จะไม่รู้เรื่องเท่าไรก็ตามที ฮ่าๆ


ดีใจมากอีกเรื่อง คืออยากเจอพี่ตุ๋ยมากๆ ก็ได้เจอ
สวยขึ้นจมๆเลย ถึงกับจำไม่ได้
นึกในใจ "เจ๊นี่ใครฟระ มาจ้องตูอยู่ได้" อย่างฮา


กำลังบ่นถึงพี่เอก คิดถึงในความดีของพี่แก
และยังเสียดายที่ไม่ได้ไปเลี้ยงส่งพี่แก ก็ดันได้เจอ
คุยกันหอมปากหอมคอ ผอม หล่อมาเลย ยังป๊อปปูล่าเหมือนอีกต่างหาก


ได้เจอพี่ๆ จากโตเกียวอีกหลายคน ที่ทำให้รู้สึกดี


ก่อนหน้านี้ก็ได้เจอพี่หลิงทีงานรับน้อง งานนั้นก็อย่างฮา
เจอพี่หลิงก็ดันเรียกเป็นพี่ใหม่ คุยกันระเบิด
แถมพี่แกเปิดเผยนาม "มุมมืด" ของเราอีกต่างหาก T0T


เจอพี่ใหม่จากเกียวโต ที่เราหลงคิดว่าพี่แกกลับไทยไปแล้ว
เมาท์กันไม่หยุดหย่อนในเวลาที่มีเวลา
และเพิ่งรู้ว่าพีใหม่ขับรถ แถมเป็นแนวขาลุยอย่างแรงหุหุ


ก็ซึ้งในน้ำใจของทุกคนที่มาช่วยกันแหล่ะนะ ถึงเราจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขามาก
แต่รู้สึกว่าเออ... น้ำใจ คนดี มันก็ยังไม่เหือดแห้งไป ถึงจะเหลือน้อยก็เหอะ
ยิ่งพี่ปอย พี่ใหม่ โอ้ซึ้งมาก นับถือและศรัทธาในความดีของพี่สองคนจริงๆ

ที่ดีใจที่สุดคือ ได้รู้จักคนที่อยากให้เป็นเพื่อนต่อไปภายหน้า
ไม่ใช่แค่คนรู้จัก.....อีกหลายคน ทีเดียวเลย


ได้เมาท์แตกอย่างเมามัน


ถึงดูไม่มีสาระ ไม่มีอะไร


แต่มันก็มีความสุขดีว่ะ


รุ้สึกับตัวเองเลยว่า "ดีใจจริงๆว่ะ วันนี้"


จบ

ป.ล. รูปถ่าย ถ้าทำเสร็จแล้วจะเอาไปแป่ะที่เว็บเด็กคันไซนะครับ