ห่างเพียงกาย...แต่ใจเราผูกพัน

การที่ชีวิตเรา ต้องพบกับผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามา
ในโอกาส และเวลาต่างๆ มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีเรื่องหนึ่ง

แต่ในหลายครั้ง เรากลับอยากจะให้คนบางคน
ที่ผ่านเข้ามานั้น ไม่ผ่านไป

เราเอง คิดแบบนั้นค่อนข้างบ่อย
และเชื่อด้วยว่า มันไม่ยากที่จะเกิดขึ้น
เพราะการที่คนเราจะมีความรู้สึกดีๆ ต่อใครสักคนนึง
มันเป็นเรื่องที่ เกิดขึ้นได้ยากเรื่องนึงทีเดียว

ถ้าเราพัฒนา ความสัมพันธ์ไปได้ด้วยดี
ก็จะทำให้เราอยู่ในวงโคจรเดียวกัน และไม่จากกันไปง่ายๆ

แต่หลายครั้ง เราก็ต้อง ผิดหวังและเสียใจ
กับการที่เขาก้าวเดินไป ในคนละเส้นทางกับเรา

ถึงตอนนี้...เราก็เริ่มจะเข้าว่าทำไม ถึงเป็นเช่นนั้น
ไม่ใช่เพราะ ใครไม่ดีแต่อย่างใด
แต่เป็นเพราะ การที่จะมาเป็นอะไรที่มากกว่าคนรู้จัก
การที่จะมาเป็นคนที่อยู่ใน วงโคจรเดียวกันได้นั้น

มันต้องประกอบด้วย โอกาส เวลา
และที่สำคัญที่สุดคือ.....ความคิด

กับการที่ต้องจาก บางทีมันก็ใช่เรื่องที่ต้องเสียใจ
เพราะมันไม่ใช่ ตอนจบของเรื่อง กับหลายๆคนนั้น

"เราจากกัน...เพื่อจะมาพบกันใหม่"

ก็เท่านั้นเอง


แด่.....ในวันที่เรายังคงนึกถึงกัน

ป.ล.คิดถึงคนหลายคนมากช่วงนี้ ยิ่งตอนฟังเพลง "พรุ่งนี้" ของโลโซ T-T
ป.ล.2เราจะได้เจอคนคนที่เรียกว่า ส่วนหนึ่งในชีวิตของเราได้อย่างไร
ถ้ามีเงื่อนไขที่ว่า คนๆนั้น ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน?