Heroes

จะรีวิวซีรีย์นี้มารอบทีล้านได้แล้ว
กับซีรีย์ที่ชื่อ HEROES

เรื่อง(โคตร)ย่อมีอยู่ว่า

มนุษย์วิวัฒนการ ทำให้มียีนที่ทำให้เจ้าตัวมีพลังพิเศษต่างๆ
เช่นบิน หยุดเวลา เทเลพอร์ท แรงช้าง
รีเจนเนอเรต(ภาษาไทยใช้คำว่าไรฟะ) ฯลฯ

เรื่องวุ่นๆ ก็เกิดขึ้นเมื่อ
คนบางกลุ่มวางแผนการบางอย่างกับพวกเขา
ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเป็นไปตามที่ชะตา(ปลอมๆ)ลิขิตไว้
หรือ เขาเหล่านั้นจะลิขิตชะตาใหม่ให้ตนเองได้หรือไม่...

รู้จักซีรียส์นี้จากจารย์วี
มันไม่ได้เวอร์สู้กันตูมตามเหมือนเอ็กซ์เมน
แต่มันสนุกนะ เพราะไม่เวอร์นี่แหล่ะ ด้านเนื้อหาเลยเข้มข้น
เป็นจุดแข็งมากๆ แต่บางทีก็อยากให้มันบู๊ๆกันมากกว่านี้เหมือนกัน

คาดว่าซีรียส์หน้า น่าจะบู๊กันมากขึ้น
เพราะพลังของแต่ละคนก็เปิดเผยกันเริ่มแน่ชัดแล้ว

แนะนำให้ดูมากๆครับผม

กลับบ้าน

กำลังจะกลับเมืองไทยแล้ว
ดันมีงานช่วงจะส่งวิชา เลยไม่ได้อัพเดทเลย

โทษที...(ขอโทษใครฟะ ใครเขาจะเข้ามาอ่านบล็อกมรึง...)



โครงการไปเที่ยวมากมาย
โครงการเจอชาวบ้านก็มากมาย
โครงการของฝากซื้อที่ต้องเคลียร์ก็มากมาย
โครงการที่จะทำตอนกลับไปอยู่บ้านก็มากมาย



แต่อยากอยู่เฉยๆ ง่อยๆ ไม่ทำอะไรเลยสักอาทิตย์นึงมากกว่า


เวลาเดือนนึงที่กลับบ้านนี่ ดูเหมือนจะไม่พอเอาเสียเลยฮ่าๆ
ป.ล.วันนี้มีความสุขมากๆ เพิ่งปลดล็อกโทรศัพท์ของไอ้ sofbank (เรื่องเก่า) ได้สำเร็จ
จากความช่วยเหลือของคุณ ByXITe ในพันทิพย์ ซึ้งใจอย่างแรง ถ้าไม่มีพี่เขา กุเขวี้ยงไอ้โทรศัพท์นี่ทิ้งไปนานแล้ว
ตอนไปเปิดและปิดสัญญาก็เซ็งกับเงินที่ต้องจ่ายมันมาสองรอบแล้ว เฮ้อไม่อยากบ่นให้เสียรมณ์
แต่ได้โทรศัพท์ระดับนี้มาใช้ เทียบกับเงินที่เสียก็ อู้ยยยยส์ชิวๆ มีความสุข

สุนทรีย์ และ ตรรกะ

กุมีเพื่อนอยู่สองคน

แค่มันสองคนเท่านั้น
ที่มันทำให้กุรู้สึกว่า

กุรักมัน กุเกลียดมัน และกุคิดถึงมัน


คนหนึ่งที่เข้าใจตรรกะของกุ
คนหนึ่งที่เข้าใจสุนทรีย์ของกุ


เข้าใจกุในวันที่คนรอบข้างไม่เข้าใจกุ
เข้าใจกุในวันที่กุไม่เข้าใจตัวเอง


มันเข้าใจกุเสมอ


กุรักมัน กุเกลียดมัน และกุคิดถึงมัน...ว่ะ

ตัวตน

กุเคยสงสัยตัวกุเองว่า
ทำไม...ทำไมกุถึงตัดขาดจากคนบางคนบางไม่ได้


กุรักเหรอ
"ใช่" คือสิ่งที่กุคงจะตอบ


แต่กุว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นว่ะ


ไม่นานมานี้
กุเจอสิ่งที่ทำให้กุรู้สึกว่า คนบางคนที่กุสนิทด้วยมาตั้งนานเนี่ย
มันไม่ได้รู้จัก หรือเข้าใจตัวกุเลยนี่หว่า...


แต่พอมาคิดดีๆ มันก็ไม่ได้รู้จัก หรือเข้าใจในตัวกุมาตั้งนานแล้ว
เพียงแต่กุ มองข้าม หลับหู หลับตา ไม่ใส่ใจไปงั้นเอง


ซึ่งมันทำให้กุย้อนกลับมาคิดถึงคำถามที่ว่า
"ทำไมกุถึงตัดขาดจากคนบางคนบางไม่ได้"


และในที่สุดกุก็ได้คำตอบแล้วว่า...
เพราะมันเป็นคนที่เข้าถึงตัวตนของกุ นี่เอง

............................................................
ป.ล.ใกล้กลับบ้านแล้ว อยากไปเที่ยวมากๆ กลัวพ่อแม่บ่น แต่ก็ยังอยากไป
ช่วงนี้รู้สึกขาดกำลังใจ ขาดแรงบันดาลใจ และเหงา เป็นโรคไรเนี่ยกุ มึนว่ะ

เสพย์ติด

70%How Addicted to Blogging Are You?

เป็นโรคเสพย์ติดบล็อกเจ็ดสิบเปอร์เซนต์แน่ะ :p

ตะกอน

วันที่ไม่ได้คุยกัน

เวลาที่ไม่ได้เจอกัน

มันทำให้กุรู้สึก...รู้สึกอยู่ข้างในลึกๆ





กุไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม

และกุก็ไม่ได้อยากเริ่มต้นใหม่

กูเพียงแค่อยากบอกมึงว่า






"กุคิดถึงมึงว่ะ"

ฝน...ที่คุ้นเคย

วันก่อนฝนตก.....แรงมาก



แต่ที่แรงกว่า คือความรู้สึกของกุ



กุได้กลิ่นดิน กลิ่นฝนที่คุ้นเคย



เป็นครั้งแรกที่กุคิดถึงบ้าน จริงๆ จังๆ



กลิ่นฝน กลิ่นดิน กลิ่นผู้คนในความทรงจำ
ที่คุ้นเคย และเลือนลาง...มากจริงๆ






ชั่วขณะนึง กุสงสัยว่า
กุเล่นน้ำฝนครั้งสุดท้าย ที่ไหน กับใคร เมื่อไร?


ชั่วขณะนั้น กุคิดว่ากุ "ยิ้ม"
ถึงแม้มันจะดูฝืดๆ ก็ตาม










.................กุคิดถึงบ้าน








............................................................................
ป.ล.งานขวดน้ำเสร็จเกือบหมดแล้ว เหลือส่วนเนื้อความเท่านั้น เฮ้อโล่ง...(เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย)

ป.ล.2 กุอยากบอกแม่กุ ไอ้ชิน ไอ้วิฑูรย์ ว่า "คิดถึง"

ป.ล.3 กุคิดถึงคนอีกหลายคน ทั้งคิดแล้วไปถึงแล้ว ทั้งคิดแล้วยังไปไม่ถึง และทั้งคิดแล้วไม่มีทางไปถึง

ป.ล. 4 ปอลอ กุเยอะมาก...

ป.ล. 5 งานกุเยอะมาก....