เราขี่จักรยานไปเรียนทุกวัน
วันไหนฝนตก หิมะโปรย ก็จะนั่งรถไฟแทน
เส้นทางไป-กลับ เหมือนเดิมทุกๆวัน
ผ่านไปสองปี ผู้คนคุ้นตา ถนนที่คุ้นเคย
และหมาตัวหนึ่ง ที่ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่เห็นมัน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เจอเจ้าหมาตัวนี้
มันเป็นหมาของร้านเหล้า เล็กๆร้านนึง
มันชอบมานอนแผ่อยู่หน้าร้าน
จะฝนตก แดดออก หนาว ร้อนแค่ไหน
มันก็นอนอยู่ตรงนั้นตลอดปี
หลายครั้งที่มันนอนแผ่หรา จนขวางทางเท้า
บ่อยครั้งที่เราต้องชลอ แล้วค่อยๆเข็นจักรยานผ่านมันไป
เพราะกลัวว่าจะเฉี่ยวมัน (ทั้งๆที่มันนอนผิดที่นะนี่)
แล้วก็มีหลายครั้งที่เจ้าของต้องมาเข็นมันเข้าบ้าน
เห็นแล้วมันอดขำไม่ได้...
เราตั้งชื่อมันว่าไอ้อืดดด
เพราะมันไม่ค่อยจะทำอะไร เอาแต่นอน
ขยับตัวทีก็อืดดดดมาก
ดูเหมือนหมาโง่ๆ ทึ่มๆตัวนึง
แต่มันน่ารักดี
เห็นมันทีไร อดอมยิ้มไม่ได้
เขียนไว้เพราะไม่อยากลืม
พอเห็นไอ้อืดดด มันทำให้เรานึกถึงไอ้แป๊บซี่
(หมาตัวแรกของเรา นานมาแล้ว ตั้งแต่สมัยประถมนู่น...)
วันนี้คิดถึงแป๊บซี่มากๆ
